Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ Τὴν ἀσήμαντη παρουσία μου βρίσκω σὲ κάθε γωνιὰ κᾶμε νὰ σ᾿ ἀνταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο τοῦ τόπου μου κι ἐγὼ Ξεχασμένος κι ἀτίθασος νὰ περπατῶ κρατώντας μία σπίθα τρεμόσβηστη στὶς ὑγρές μου…